Hanna Knol heeft een maand bij Kérub doorgebracht als vrijwilligster. Ze vond het er zo leuk dat ze er een stukje over heeft geschreven:
De afgelopen maand was ik in Abod om waar nodig en waar ik kon, de opvoeders in het kindertehuis Kérub te ondersteunen.
In de praktijk kwam dit erop neer dat ik vooral met de kinderen aan het spelen was en hielp met wat huishoudelijke taken.
Op mijn eerste dag hoorde ik een constant geluid dat wel erg veel weg had van mijn naam ‘Hanna’. De kinderen waren hartstikke enthousiast en dat was zowel heel erg leuk als een tikkie overweldigend (went gelukkig snel, van beide kanten).
Maar hoe zagen mijn dagen daar eruit?
Ik hoorde ’s middags alsnog relatief vaak mijn naam, maar in de ochtenden kon ik altijd rustig opstarten met een kopje thee en een boterham, aangevuld met fruit en nootjes direct uit de tuin. Er wordt hier sowieso veel zelf gemaakt: jam, zakuszka en verschillende fruitsappen. Erg leuk!
Hierna nog even kletsen met degene die die dag werkte totdat de schoolbus aankwam met de kinderen en het tijd was voor ebéd. De lunch bestond altijd uit twee gerechten: een soep en tweede gerecht, die wel altijd uit hetzelfde bord wordt gegeten. Dat moest ook wel met een afwas voor 13 man. Tijdens mijn maand hier aten we bijna iedere dag wel wat anders, terwijl er relatief weinig verschillende ingrediënten beschikbaar waren. De opvoedsters hier kunnen erg goed traditioneel koken: nagyon finom!
Hierna was het tijd om te spelen, na het huiswerk uiteraard. Door het prachtige weer konden we veel tennissen, voetballen, fietsen of op de trampoline of schommel. Toen het kouder werd, veranderde dit naar tekenen of spelletjes spelen binnen. Hierna is het tijd voor vascora, de avondmaaltijd. Na afloop wordt er corvee gedaan, douchen er een aantal kinderen en is het alweer tijd om te slapen.
Ik kan hierna nog even relaxen in mijn huisje. Al kon dat niet meteen: eerst moet er nog vuur gemaakt worden! Gelukkig leerde ik dat snel en kon ik rustig genieten van een theetje en op z’n tijd een telefoontje met het thuisfront.
Behalve de dagelijkse gang van zaken zijn het de extraatjes die het verblijf hier compleet maken: een wandeling maken net buiten het dorp of wat verder bij de zoutmijn, traditioneel eten in een restaurant, thuis pannenkoeken, wraps of pepernoten maken of naar een heus klimbos in de vakantie!
Door al deze activiteiten bouw je echt een band op met zowel de kinderen en de opvoeders, als met de buren. Erika en Örs, de overburen, namen me mee naar de markt, namen me mee met diverse wandelingen en ’s avonds kon ik ook altijd nog even aankloppen om te kletsen. Ook met Sandra’s familie ging ik op pad om een aantal toeristische trekpleisters te bewonderen. Door met Juliska, de andere buurvrouw, te kletsen werd mijn Hongaars weer wat beter. Ik ben nog steeds trots dat ik in een maand tijd toch wel één keer een gesprek met haar heb gevoerd dat ik voor mijn gevoel echt begreep. Zoals je misschien al wel doorhebt is iedereen heel gastvrij en lief, waardoor het snel als een nieuw thuis voelt.
De relaties die je opbouwt in combinatie met de bijdrage die je kan leveren door er soms gewoon te zijn, maken deze ervaring zo waardevol. Ik kan het dan ook iedereen aanraden om een keer te doen en zou dan, als je de tijd hebt, kijken of je wat langer kan blijven: een half jaar tot een jaar. Het liefst dan wel met een rijbewijs, zodat je er een keer op uit kan in het weekend, met of zonder de kinderen. En als je tijd hebt, met een paar woorden Hongaars op zak (Duolingo is top) zodat je soms net wat makkelijker kan communiceren.
Liefs Hanna