Aart en Ria van Rijssel (ouders van Sandra), zijn op dit moment op bezoek bij Kérub. Met permissie delen wij hun nieuwsbrieven, zodat ook u op de hoogte bent van wat zij zoal meemaken.
Lieve mensen,
We liggen in bed en worden wakker. Nu eens niet van vogelgeluiden maar van kinderstemmen. Onze (!!) kinderen staan klaar om met de schoolbus naar school of kinderdagverblijf in Makfalfa of Harmasfalu te gaan. Heerlijk om zo wakker te worden.
Helaas is er geen thermostaat, die we kunnen programmeren, dus het bed uit, terwijl de temperatuur in ons huisje onder 15 graden is. Naar de kamer waar de kachel staat. Deze stoken we op hout, dus een basis van papier maken, aanmaakhoutjes erop, dikkere stukken hout en dan het papier aansteken. Als alles redelijk brandt (aftasten met luchttoevoer en afvoer via de schoorsteen), koud weer het bed in. Vindt Ria niet echt fijn, maar we hebben geleerd daar genuanceerd mee om te gaan. Na een half uur is de temperatuur in ons huisje voldoende gestegen om uit bed te gaan. Nu is het de kunst om de gehele dag een stuk hout in de kachel te doen, zodat een constante temperatuur blijft. Dus niet 25 graden en afkoelen tot 18 graden, neen rond 21 graden.
Inderdaad, we zijn er weer. Na (door persoonlijke omstandigheden) een afwezigheid van twee jaren mochten we weer op reis gaan naar onze kinderen en kleinkinderen. Voor degene die ons niet kennen, wij zijn Aart en Ria, wij zijn 71 jaar jong, hebben vijf kinderen en onze tweede dochter is voor een sabbatical jaar en te werken in een kindertehuis naar Roemenië gegaan. Ze is inmiddels getrouwd met Attila Fekete (vèkètè) en samen hebben ze drie kinderen. Daarnaast besturen ze het kinderinternaat Kerub, met nu 13 kinderen, in Abod, een klein dorpje in de bergen. Daar mogen we de staf ondersteunen als hulp met de kinderen en klusjesman. We wonen in het vrijwilligershuis op het terrein van Kerub. Over de kinderen en omstandigheden hopen we later te schrijven.
De klusjes vallen best wel mee, mede omdat een echtpaar uit Nederland het laatste half jaar twee dagen in de week aanwezig was en hij dus de klussen deed. De begeleiding van de kinderen is en blijft een pittige klus. Ze zoeken daarvoor nog een vrijwilliger of een echtpaar dat hier voor langere termijn wil helpen. De uitdaging is om een andere taal en cultuur je eigen te maken en te genieten van de wederkerige liefde van de kinderen. Ook is er een compleet ingericht huisje beschikbaar. Interesse of meer weten? Neem contact op met Stichting ROKI of via ROKI met ons. Eind januari hopen we weer in Nederland te zijn.
Abod is een klein dorp waarvan de bewoners over het algemeen genomen 50Plus zijn. Jonge mensen verhuizen naar de grote stad of naar het buitenland, omdat daar meer werk is en in het buitenland verdien je veel meer. Als je hier blijft wonen moet je voor je werk of boodschappen voor of achter altijd een berg van ongeveer 550 meter hoog over. De weg bestaat uit aangereden grind en wordt twee keer per jaar glad geschrapt door een bulldozer. Verder zijn de wegen redelijk te berijden en kom je in de buurt van een grote plaats, bijvoorbeeld Tirgu Mures, dan rij je zelfs in file. De dichtstbijzijnde stad van Abod is de toeristische plaats Sovata, waar grotere winkels zijn, zoals Lidl en Kaufland. We kunnen daar nagenoeg alles kopen wat in Nederland ook te koop is.
Dit gedeelte van het land behoort tot Transsylvanië, dat oorspronkelijk hoort bij Hongarije. Betekent dat ze hier Hongaars als voertaal hebben en als tweede taal Roemeens. Hongaars is voor ons, wat oudere mensen, moeilijk te leren. Als je jonger bent gaat dat makkelijker, alhoewel bijna niemand, zelfs niet hier, perfect Hongaars kent. Maar wij spreken redelijk Engels en met behulp van handen, voeten en gezicht kunnen we overal terecht. Met de auto is het uit Nederland ruim 2000 kilometer, met het vliegtuig vanaf Eindhoven is het ruim 2 uur vliegen en dan nog 2 uur autokilometers. Maar dan heb je constant ruige natuur en schone lucht ter beschikking.
Nu toch ook nog iets over de kinderen. Er zijn 2 nieuwe kinderen gekomen, een jongen van 7 jaar en een meisje van 3 jaar, De kinderen, die er al waren, zijn een stuk groter en ouder geworden. Het maakt je blij dat ze ons nog steeds herkennen en dat gaat dan ook met grote omhelzingen en de kleinere aan onze benen hangend. Verstaan doen we ze nog steeds niet maar met losse woorden komen we er vaak ook wel. De meisjes vinden het nog steeds fijn om te knutselen en de jongens houden van spelletjes doen, maar het liefst zouden ze even gebruik willen maken van onze mobiel. Als we gaan knutselen doen we dat in ons huisje. Meestal met 3 kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd dat werkt het makkelijkste, dan kunnen ze alle 3 hetzelfde doen. Zelf hebben ze eigenlijk geen fantasie en willen ze precies hetzelfde doen wat ik doe. Aart probeert met de jongens wat te klussen met de fietsen die bijna allemaal kapot zijn, maar ze helpen ook bij het hout hakken.
We wensen jullie vanuit hier heel gezegende kerstdagen en een goede jaarwisseling. Jezus, de zoon van God, is de beloofde Messias die op de aarde is gekomen. Laten we Hem volgen en handelen zoals Hij heeft gedaan zoals in de bijbel staat omschreven. Gods zegen voor jullie allen.
Met hartelijke groet,
Aart en Ria van Rijssel