Lieve familie, vrienden en kennissen,
Dankbaarheid….tja dat is iets wat we allemaal moeten leren en op de één of andere manier niet vanzelf uit onszelf komt.
Deze les is daarentegen heel erg belangrijk om onder de knie te krijgen, veel meer nog dan wat ze ons op school leerden of wat de kinderen nu wel allemaal niet op school leren!!
Dit woord is eigenlijk een themawoord geworden. In mijn eigen leven. De kleine dingen blijven zien waar ik o zo dankbaar voor ben, de meeste tijd dan hè. Maar soms dreigt er zo’n donkere wolk boven je dat je de dingen vergeet waar je echt ontzettend dankbaar voor kunt zijn!
Zo ook met de kinderen van Kerub. Ze zijn moe, ze zijn echt aan vakantie toe, maar dat neemt niet weg dat ook zij de vaardigheid van dankbaarheid onder de knie moeten krijgen.
Sommigen, de tieners, hebben grote dromen, maar doen weinig om die te verwezenlijken. Ze kijken met jaloerse ogen naar andere mensen of tieners die misschien, in hun ogen, net even wat meer krijgen. Ze denken dat die grote BMW en die blinkende motor, op de een of andere manier naar hun toe komt waaien. Ze nemen aan dat dit met die eigenaar van die dikke BMW ook zo is gebeurd….. niets is anders waar!
Ook die kleine meid van 6 jaar, die klaagt bij de buren, omdat ze de sandwich die ze mee naar school krijgt niet zo lekker vind. Klaagt omdat haar bed kraakt als ze zich omdraait en, er nog een toetje bovenop doet, met dat ze haar schoenen niet mooi vindt en dat ze dat andere paar schoenen wil die haar zusje heeft gekregen.
Sinds mijn aandacht op dit woord dankbaarheid is gevestigd, zie ik overal hoe het niet moet….vooral bij mezelf. De kinderen hebben in mij dan ook niet zo’n goed voorbeeld. Bijvoorbeeld: Het is hier al weken echt een soort van herfst-/lenteweer en we smachten naar het zomerweer. Als ik dan ook met mijn collega’s zit te kletsen, hoor ik mijzelf klagen over het weer en dat we de tuin niet in kunnen om de tomaten op te binden, dat ik me zo bedrukt voel door dat donkere weer…. Daarna komt de buurvrouw binnen met een huilend gezicht. Vannacht heeft een vos twee van haar 32 kippen gedood. We gingen met haar mee in het klagen over hoe erg het wel niet was…… Totdat de kleine meid van 5 jaar voor de buurvrouw ging staan en haar vroeg hoeveel kippen er nog over waren gebleven.… Wij als volwassenen waren even helemaal stil en begrepen de boodschap. Wij, en dus ook de buurvrouw, mochten dankbaar zijn voor die 30 kippen die ze nog had!
De les, die ik mijn eigen kinderen en de kinderen bij Kerub steeds voorleg, is heel eenvoudig: Begin dankbaar te zijn voor de kleine dingen die je hebt. Begin met uit te spreken dat je blij bent dat je gezond op mocht staan, uit een bed dat heerlijk zacht was. Bij de Kerub kinderen komt daar meestal achter aan: ….ik ben blij dat mijn bed droog is vanochtend! Zolang je niet dankbaar kunt zijn voor de kleine dingen, dan zal je later als je in een paleis woont, met 2 dikke BMW’s en een super blinkende Harley Davidson voor je deur, nog niet gelukkig zijn.
Wij, als collega’s proberen ze elke keer weer te laten zien dat het mogelijk is, maar dat ook wij als volwassenen er soms moeite mee hebben. Bijvoorbeeld gisteren. Drie kinderen waren lekker op dreef, zand gooien als iets niet naar hun zin ging, luidkeels gillen als ze iets niet direct kregen, de andere tiener die flink om zich heen sloeg, omdat het hem niet lukte zijn fiets te repareren en bleef de hele dag zijn bokkenpruik ophouden. Tijdens het avondeten waren ze allemaal wel een beetje heel erg luidruchtig. Naar meerdere keren gewaarschuwd te hebben, werd ik boos. En zei iets in de trend: jullie waren vandaag de hele dag zo vervelend…..zegt een klein stemmetje tegen mij: …” maar Tomika, Barbi, Gyurika en ik waren toch niet vervelend….” Tja en gelijk had ze. Dus dankbaar blijven dat er ook kinderen zijn die wel gezellig waren die dag. Natuurlijk wil ik hier mee niet zeggen dat je af en toe best mag klagen, maar dat wij, degene die Jezus volgen, bekend moeten staan om onze dankbaarheid. En ik weet nu uit ervaring dat het echt aan te leren is. Het geeft een goed gevoel van binnen, dankbaarheid geeft een warm gevoel van binnen. Ondankbaarheid geeft een naar, kil en donker gevoel!
De kinderen smachten allemaal naar de vakantie, die over 8 dagen begint! De één omdat hij dan een betere fiets krijgt en de hele dag kan fietsen, de andere kijkt uit naar zwemmen, weer een ander naar het niet vroeg uit je bed moeten, weer een andere meid die de hele dag wil knutselen, en onze grote tiener omdat hij dan ’s avonds een film mag kijken….Tja ook wij als volwassenen kijken erg uit naar de vakantie. Even geen huiswerk meer maken en lekker op een andere manier genieten van de kinderen. Het even niets moeten, maar dat de dag rolt zoals het rolt!
Ik wil jullie allemaal vragen voor deze kinderen te bidden, dat ze echte dankbaarheid mogen voelen, want ondankbaarheid wordt een bodemloze put in hen! Willen jullie ook blijven bidden voor mijn collega’s dat ze de juiste harmonie vinden met elkaar en dat ze vol energie dit werk mogen blijven doen!
Hartelijk dank voor al jullie hulp. Dat is iets waar ik altijd dankbaarheid bij voel. Het is zoiets wonderlijk dat we, 2000 kilometer van elkaar verwijderd, dit werk, met deze prachtige kinderen, samen mogen doen. De één door gebed, de ander door financiële hulp en weer een ander door de kinderen op te voeden! Het is en blijft mooi werk om te doen!
Vriendelijke groet,
Dávid, Tamás, Gyurika, Barbi, Noémi, Krisztina, Lórika, Beáta, Katika en Tomika.
Fekete, Attila en Sandra