Beste familie, vrienden en kennissen,
Het is alweer het einde van het jaar. Wat gaat de tijd toch hard! Meestal aan het eind van het jaar kijk je terug op het afgelopen jaar. Dat heb ik ook eens gedaan.
Terugblik
Wat een zegeningen allemaal!! Het gaat goed met Kerub, het gaat goed met de kinderen. Het is en blijft een leuke groep kinderen bij elkaar, ook al hebben we er dit jaar 2 nieuwe kinderen, kleintjes, bij gekregen, en zijn de twee oudste de deur uit. En wat een hulp hebben we gekregen. Er staat zo’n groot team achter ons, wij zijn alleen maar de handen die dit mooie werk mogen uitvoeren!
Er waren ook minder mooie momenten, maar die mochten meestal met wat geduld, overbrugd worden. Dat zie je vooral als het opgelost is en je terug mag kijken. Dus uiteindelijk ook voor die leermomenten kan ik dankbaar zijn. Er zijn momenten geweest, en misschien nu nog steeds weleens, dat de rek er een beetje uit is. Misschien omdat het soms net lijkt alsof je met volle vaart door een trechter moet, maar toch komen we er meestal wel weer heelhuids doorheen. December is zo’n maand waar je soms net het idee hebt dat de gebeurtenissen jouw leiden, in plaats van jij de gebeurtenissen. Voor de kinderen is het altijd weer een spannende tijd, sinterklaas, kerst, laatste schooldagen enz. Dus hebben ze extra aandacht nodig deze maand.
December, een heerlijke maand
De maand december is meestal de maand dat de mensen meer bereid zijn om wat voor de kinderen te doen. Een hele middag naar de stad bijvoorbeeld, dat helemaal voor ons geregeld word. De kinderen worden er vermaakt en ze zullen allemaal verwend worden met cadeaus. Hier moeten wij dus als management vervoer voor regelen, voor allemaal feest kleding klaarleggen, met de school praten omdat we de oudste een uurtje eerder van school willen halen, enz. Dan heb je de mooie gebaren van cadeaus willen geven rond deze tijd. Een zak chocolade, zoetigheid en chips. De schoenendozen van scholen. Sommige willen ze persoonlijk aan de kinderen geven, anderen willen gewoon geven. We mogen er dus zelf mee doen wat we willen.
Ook is er een groep mensen die zich echt helemaal inzetten voor Kerub door hout te hakken, koekjes te bakken en lekkernij, als middageten, klaar te maken. Daarnaast ’zwemmen’ de kinderen in aandacht, helemaal voor hen alleen. Deze groep is nu al enkele jaren actief aanwezig in ons tehuis dus de kinderen kennen ze goed!
Dan zijn er mensen die verschillende hebbedingetjes hebben geknutseld. Mooie vazen, sleutelhangers, schilderijtjes, kaarsjes enz. enz. Of we die willen verkopen, zodat we met kerst een extra centje hebben.
Dankbaar voor hulp en steun
Zoals jullie zien staan we er niet alleen voor en komt de hulp hier ook echt op gang rond de feestdagen. Dit zijn natuurlijk heel mooie gebaren, maar we kunnen echt niet zonder de hulp van jullie allemaal!
We zijn en blijven afhankelijk van jullie giften. Het leuke is dat het nu veel overzichtelijker is geworden nu Stichting Roki de financiën een beetje in de publicatie brengt zoals een kamp, studiebegeleiding, vlees voor een jaar, fruit voor een jaar enz. enz. Hierdoor wordt ons gat in de jaarlijkse begroting gedicht! Wij merken dat het leven hier in Roemenië het laatste jaar echt duurder is geworden, net als bij jullie in Nederland. Nogmaals, we mogen niet klagen, maar we moeten wel aan de toekomst denken! Want we hebben een behoorlijke verantwoordelijkheid voor deze prachtige kinderen. We willen ze een opstapje geven om iets te mogen bereiken in hun leven. We willen hen laten voelen en horen dat ze er mogen zijn!
Komst Zsoltika
Afgelopen maand hebben we Zsoltika mogen ophalen. Hij wilde al zo lang bij ons komen, omdat hij allemaal mooie verhalen hoorde van zijn broers en zussen die al bij ons wonen. Helaas voor hem moest hij wachten totdat hij 3 jaar was. Maar, omdat zijn moeder hem af en toe naar school bracht, wilde ik proberen om aan de zijlijn mee te kijken of het thuis goed zou gaan. Helaas ging hij de laatste maand niet meer naar school en zag hij er meestal niet schoon en gezond uit, maar toen de boel thuis tussen papa en mama uiteindelijk escaleerde, hebben we hem toch naar Kerub gehaald. De verhalen over hem waren niet mals. Als we die verhalen mochten geloven beet hij, vloekte hij, luisterde nooit, gooide met eten, huilde de hele dag en rende weg als het even niet naar zijn zin ging. En dat op 3 jarige leeftijd?! Nu is hij bij ons. Blijkt het dus een heel rustig, lief en gebalanceerd manneke te zijn. Hij geniet van alles om hem heen, heeft wel de steun van zijn broers en zussen nodig, maar, zoals een echte kleuter dat hoort te doen, wil hij alles zelf doen. Nu zien wij vaak dat de grotere zussen echt alles voor hem doen, terwijl hij het ABSOLUUT zelf wil doen, en dan kan je even zijn oude reactie zien: hij bijt flink van zich af! Door hem rustig uit te leggen dat hij het ook gewoon kan zeggen, wordt het al veel minder. En natuurlijk elke keer maar weer de meiden bij hem vandaan halen, zodat hij het gewoon ook zelf kan doen. Al met al een heerlijk ventje om erbij te hebben. Zo hebben we dus op dit moment 2 mannekes van 3 jaar bij Kerub. Ze hebben wel iets van haantjes gedrag in zich, maar echt nog zo heerlijk eerlijk: wie het eerst zijn bord leeg heeft, het eerste uitgekleed is, als eerste zijn sokken aanheeft….enz. Met een beetje sturing is dat eigenlijk ook wel erg bruikbaar, want zo zijn we in no time klaar om met de bus naar de kleuterschool te gaan.
Wensen (voor het komend jaar)
Nu we bijna het nieuwe jaar in mogen gaan, denk ik aan wat ik zou wensen voor het volgende jaar. Tja eigenlijk weinig meer dan dat het komende jaar zo gezegend mag zijn als het afgelopen jaar. Wel zou ik er echt ontzettend graag een vrijwilliger/ster bij willen hebben. Dit geeft zoveel rust en extra aandacht voor de kinderen. Altijd een persoon hebben waar je op kunt rekenen. Maar deze wens heeft echt twee kanten, want als vrijwilliger/ster krijg je veel meer terug dan dat je geeft! Dit weet ik uit ervaring. Deze kinderen geven mij zoveel liefde, aandacht en wijze lessen, dat ik elke keer weer rijker bij Kerub vandaan rijd! Dit zou ik echt heel graag willen delen met anderen!
Ik wens iedereen mooie, herinneringsrijke feestdagen. Dat jullie die mogen doorbrengen met hen die jullie dierbaar zijn! Wij zullen dat zeker doen, al zal het feest met de kinderen van Kerub ietsje eerder zijn, maar dat mag de pret voor hen niet drukken! Daarna zullen de kinderen voor 12 dagen naar huis gaan. De één zal de dagen aftellen, de ander kijkt er ontzettend naar uit om thuis te zijn. Willen jullie hen niet vergeten in gebed, zodat we de kinderen in het nieuwe jaar weer gezond en wel in onze armen mogen sluiten?
Vriendelijke groet,
Tamás, Gyurika, Barbi, Noémi, Krisztina, Lórika, Katika, Beáta, Tomika en Zsoltika.
Attila, Sandra, Anna, Róbert en Júlia.