06 21224420
info@roki.nl
Maasstraat 1, 1972ZA IJmuiden

Rondzendbrief Sandra | April 2022 25 maart 2022

Wat gaat de tijd toch hard. Hier heeft de lente zijn intocht gedaan, alhoewel het ’s nachts nog wel eens vriest, is het overdag echt heerlijk zon overgoten weer. Bij Kerub betekent dat dus dat de kinderen na het middageten, direct na school, naar buiten gaan en pas met het avondeten weer naar binnen komen. Helaas voor enkelen moeten ze wel eerst hun huiswerk maken. Maar enkelen van hen mogen elke dag naar de buren. Dit zijn de dominee van het dorp en zijn vrouw. Ze hebben kinderen in dezelfde leeftijd als kinderen van Kerub en voor hen is het studeren zo ook een feestje. Het is er erg gezellig en daarna mogen ze vaak lang met elkaar spelen. Wij zijn zo dankbaar dat we een gelovige dominee mochten verwelkomen, maar ook fijne buren, die de kinderen accepteren om wie ze zijn, het maakt hen niet uit waar ze vandaan komen. Dat is voor mij echt je geloof leven!

Afgelopen maand mochten we 2 nieuwe meiden verwelkomen. Elena van 7 jaar en Gabriella (Gábici) van 5 jaar (binnenkort 6 jaar). Ze komen uit een gebroken gezin, maar er is alweer een nieuwe ’papa’ waar ze nu bij inwonen. De meiden zijn tot nu toe weinig op school geweest, maar de oudste van de twee, doet heel goed haar best om het allemaal in te halen. De jongste zit nog op de kleuterschool, dus die komt er ook wel. Het zijn twee heel verschillende meiden. De één lichtblond en lichtblauwe ogen, de ander zwart haar en donkere kijkers. De één heel introvert en schichtig, de andere zeer extrovert en open. Vooral de kleinste neemt het vaak op voor haar oudere zus, lief om te zien.
Nieuwe kinderen in de groep betekent meestal dat de dynamiek van de groep veranderd. Soms pakt dit leuk uit, soms moeten we flink wat drempels over. Dit keer hebben sommige meiden er wat moeite mee om hen te accepteren. Gelukkig uiten ze zich daarin, zodat we daarop kunnen inspelen! Één van de meiden, van 5 jaar, was wat timide, terug getrokken en was niet helemaal in haar doen. Tegen de avond kwam ze op schoot zitten en bekeek mijn nieuwe ketting heel aandachtig. Aan mijn ketting hangen 4 hartjes. 3 kleinere en één grote. Zelf vond ik die symbool staan voor mijn 3 kinderen en mijn man Attila, maar de kleine meid had andere ideeen daarover. De 3 kleinere hartjes waren inderdaad voor mijn kinderen Anna, Róbert en Júlia, maar de grote was volgens haar voor háár en de rest van de kinderen van Kerub! Ze kletste verder. Want ze vond dat Elena en Gábici nog niet in dat hart mochten. Ik vroeg haar of het misschien over een poosje wel mocht? Ze gaf als antwoord dat dit misschien wel mogelijk zou zijn. Nou dat was duidelijk! Mooi hoor om nu te zien dat ze echt haar best doet om in contact met ze te komen, de jongste en zij beginnen goed met elkaar te spelen.

De nieuwe meiden hebben nog maar weinig over Jezus gehoord, dus dacht ik dat we maar moesten beginnen met het leven van Jezus, en vooral zijn wonderen, voor te lezen. Daarom las ik als eerste het verhaal van het dochtertje van Jairus voor. Ze vonden het een mooi verhaal, maar toen ik ze vertelde dat dit een echt gebeurd verhaal was, konden ze dat niet geloven. De oudste zei zelfs dat Jezus stom was. Jullie hadden de reactie van de andere kinderen moeten horen! Wat een kleine ambasadeurs van Jezus waren ze toen. Ze waren écht ontzettend fel en legden uit dat Jezus absoluut niet stom was! Hij is er altijd als je je ’s avonds alleen voelt, als je je thuis niet blij voelt en Hij heeft ook nog een vriend, de Heilige Geest, die je helpt om geen verkeerde dingen te doen…..tjonge, ik had het ze niet beter kunnen uitleggen! Bij het kusje geven, zei ik tegen de kleinste van de twee nieuwe meiden, dat ik blij was dat ze bij ons was en dat Jezus heel erg veel van haar houdt en dat Hij graag wil dat ze Hem beter leert kennen. Nou dat kon absoluut niet volgens haar, want ze houdt alleen maar van mensen die ze kent! En ze heeft Jezus nog nooit gezien dus kan Hij ook niet van haar houden! Trouwens waar woont Jezus dan? Nu woont Hij in je hart….nou dat was écht absurd vond zij!! Ik vroeg haar of ze geloofde dat ik van haar hield, ze zei direct van ja dat geloofde ze. Ik legde haar uit dat we elkaar nog niet eens zo goed kennen, maar dat we wel van elkaar houden. Zo zal het ook met Jezus gaan, alleen hield Hij al van jou, voordat jij Hem hebt leren kennen. Ze zei niks meer en gaf een dikke knuffel om zich daarna om te draaien en in een diepe slaap te vallen. Wat een verandering voor deze kinderen. Hopelijk krijgen we de wijsheid om deze meiden ook op te voeden, zoals God dat van ons vraagt.

Van het weekend zullen de kinderen weer naar huis gaan voor het weekend thuis, zoals we elke maand doen. Sommige kijken er erg naar uit om hun moeder weer te zien, andere zijn er niet blij mee en blijven liever in Kerub. Toch mogen ze weten dat ik ze weer maandagochtend vroeg op kom halen. Voor de kleinere is het altijd erg belangrijk om met elkaar te tellen hoeveel nachtjes ze thuis moeten slapen voordat ik hen weer kom halen. Dit doen we al enkel dagen voor het weekend. Gisteren (dinsdag) dus ook. Een tijdje daarna komt Beáta (6 jaar) naar me toe met gitzwarte handen. Bleek dat ze een markeerstift te pakken had gekregen en al haar vingers zwart had gekleurd. Ik vroeg haar waarom ze dat nou had gedaan. Begon ze prompt te huilen. Ze was de tel kwijt geraakt.… Ze wilde haar vingers kleuren, zodat ze niet vergat hoeveel nachtjes ze thuis moest slapen, maar ze raakte halverwege de tel kwijt, waardoor ze maar door bleef kleuren en uiteindelijk al haar vingers, met als extra haar hele hand, zwart heeft gekleurd…. Gelukkig konden we het met wat alcohol van haar handen afkrijgen, want gewoon met zeep lukte niet. We hebben een papiertje gemaakt met 3 stickertjes erop, zodat ze er elke dag naar kan kijken en het zo uit haar hoofd kan leren, want na 3 nachtjes slapen thuis, komt tante Sandra haar zeker weten weer halen!!
Blijft u voor deze heerlijke, eerlijke, kinderen bidden? We hebben jouw/uw hulp nog steeds hard nodig! Ons steunen betekent geliefd voelen, veiligheid, geborgenheid voor deze kinderen!

Hartelijke groetjes van ons allemaal!

Tamás, Gyuri, Barbi, Elena, Noémi, Krisztina, Lórika, Beáta, Gábici, Katika, Zsoltika en Tomika
Vriendelijke groet,
Fekete Attila en Sandra, Anna, Róbert en Júlia.