Lieve allemaal,
Via deze weg willen we jullie allemaal nogmaals een gezegend en voorspoedig 2022 wensen, samen met iedereen die jullie lief zijn. We danken jullie voor de bemoedigingen en fijne wensen die we kregen. Het doet ons goed en geeft ons kracht om door te gaan.
De jaarwisseling is voor ons rustig verlopen. We waren in Koronka bij onze kinderen en kleinkinderen en mochten genieten van een paar mensen in de omgeving die vuurwerk de lucht in schoten. Het is wel prachtig, alhoewel er een aantal negatieve dingen aan kleven. Bij jullie was er een vuurwerkverbod, maar daar schijnen de Nederlanders zich niet echt aan gehouden te hebben. Zegt dat iets over het zijn van Nederlander? Wij hadden en hebben daar echt geen last van. Haha.
Hier in Abod is het volgens onze overbuurman gezellig geweest. Een groep van 30 jongeren uit Makfalva, een plaats aan de andere kant van de berg, is hier geweest en heeft vuurwerk afgestoken en gezellig bij elkaar gestaan. Toch wel mooi als dat kan. Oh ja, wij zijn al een uur eerder aan het jaar begonnen. Om 01.00 uur onze tijd begonnen jullie pas aan 2022. Altijd even wennen. We luisteren regelmatig naar internetradio en die houden toch echt de Nederlandse tijd aan. Soms best wel verwarrend om het nieuws van een bepaald uur te horen terwijl het hier een uur later is.
Afgelopen zaterdag hadden we hier het slachtfeest. Kerub kreeg een varken aangeboden van een soort lokale rotary. Met het varken op een paard en wagen kwam men in optocht het terrein op. We zullen niet alle details omschrijven, maar die zijn hier als je erbij bent redelijk normaal. Alleen in het begin waren de kinderen binnen, maar daarna waren ze erg geïnteresseerd. Speciaal haar tong die een beetje uitstak had de interesse en de stand werd veelvuldig na gedaan. Bij het grove werk speelden ze binnen en maakten ze een wandeling. Bij het verwerken tot worst en gehakt wilden ze weer meehelpen. Dat mocht ook wel een beetje, want scherpe messen is niet echt goed speelgoed. ’s Avonds om 21.30 uur was alle vlees verwerkt en in de diepvries gedaan. Het feest werd beëindigd door de medewerkers met soep gevuld met verse gehaktballetjes (heel veel) en stukken hersens. Voor hen een delicatesse. Behalve hersens eten hebben we alles meegedaan en konden wij een paar stappen naar ons huisje doen. De anderen moesten nog reizen. Heel dankbaar dat ze nu weer voor een half jaar vlees hebben. Alhoewel we soms ook wel het idee hebben dat we vegetarisch of vegan eten. Daar wijden we nog wel een volgend bericht over uit.
Barbi was jarig en ze is 10 jaar geworden. Eigenlijk moet ze langzamerhand Barbara genoemd worden. Het is al een echte meid, in de lengte doorgeschoten. Haar feestje was erg gezellig. Kort maar hevig. Ze staat dan een uur in het middelpunt en aan de ogen en haar reactie te zien genoot ze er heel erg van. Er waren twee zelf gebakken taarten in een hartvorm. Wij dachten dat twee wel heel erg veel was, maar een half uurtje later was er niets meer over. De ‘slome’ eters waren nu de snelste en namen nog een stuk. Die ging er ook weer in als koek 😋. Wij waren al vol na één stukje. Zal wel het leeftijdsverschil zijn. De kinderen bunkeren gewoon door. Schijn ook een afwijking te zijn van de straatkinderen. Als er eten is eet je gewoon alles op, ook als het veel te veel is. Je weet maar nooit wanneer er weer wat is.
De echte winter is hier nog niet begonnen. Okay, er zijn nachten van min twaalf en overdag min 8, maar dat is nog geen winter. Soms valt er sneeuw of ijzel zoals afgelopen vrijdag. Onderweg bij het bergop rijden voelde het al een beetje glibberig en hier bleek het waarom. Het ijzelde en ja hoor we konden met de auto het terrein niet op. De auto draaide wel, maar kwam niet van zijn plaats. Toen maar weer achteruit gereden en op de weg geparkeerd. De andere dag lekker ouderwets de asla geleegd over het gladde deel en dat werkt heel erg goed. Zo zie je maar weer dat wat je 60 jaar geleden hebt gezien, nu ook nog werkt. Geen zout of zand nodig, gewoon verbrand hout. Tot nu toe kunnen we het goed warm stoken. We zijn inmiddels gewend aan hout halen, inschatten welk blok of blokken in de kachel gaan. ’s Morgens is het in ons huisje tussen 12 en 15 graden. Hup het bed uit, kachel aanmaken. Even een groter vuur maken. Hup het bed weer in en opwarmen onder het dekbed. Na een kwartier zie je de temperatuur omhoog gaan en na nog een half uur is het aangenaam warm. Weer een blok erbij en dat de hele dag herhalen, want de muren zijn dik en dat duurt wel een langere tijd voordat deze warm zijn.
Maken jullie nog een beetje meer reclame voor een nieuwe bewoner van ons huisje of wel een vrijwilliger (m/v)? Tot heden loopt het nog niet storm. En dat terwijl het werk erg leuk is, het huisje mooi, de omgeving fantastisch. Wellicht zitten er nog wel een paar negatieve aspecten aan, maar dat noemen we tegenwoordig uitdagingen. Bijna klaar van school? Toe aan een sabbatical jaar? We hopen dat als jullie onze berichten lezen of laten lezen, we een aardig beeld schetsen van de werkelijkheid, maar wij komen niet meer in aanmerking voor deze prachtige onbetaalde baan, maar je krijgt heel veel liefde en kan je liefde weggeven. Gewoon doen.
Het bericht wordt weer te lang. Volgende keer krijgen jullie informatie over het eten en het schaatsfeest van de kinderen.
Blijven jullie voor ons bidden? En voor de kinderen en de werkers hier? Fijn, bij voorbaat dank, want we hebben dat erg hard nodig. Na een zesdaagse werkweek wordt de energie wel eens minder en dat is niet goed voor de lengte van het lontje.
Kunnen jullie speciaal bidden voor Sandra en haar gezin? Ze is naar het ziekenhuis gegaan voor een operatie aan een gebroken stuitbeen die ze al wat langer heeft. Drie of vier dagen ligt ze in het ziekenhuis en daarna nog enkele weken niet zitten. En de eerste week zal ze pijn hebben. Pijnbestrijding is hier ietsje anders dan in Nederland. Dat hoort er gewoon bij, zo simpel is het. Wat zijn we in Nederland toch gezegend met dit soort zaken.
Met hartelijke groet,
Aart en Ria