06 21224420
info@roki.nl
Maasstraat 1, 1972ZA IJmuiden

Aart en Ria bezoeken Kerub (7) 30 december 2021

blog

Lieve allemaal,

Er zijn alweer 14 dagen voorbij gegaan. Een week vol drukte in het kinderinternaat. Eerst de op één na laatste zondag in de kerk. Daar werd aan ieder gemeentelid een tas vol heerlijke en dagelijkse dingen gegeven, gesponsord door een Nederlandse organisatie. Andere jaren deden ze dat met een middag in het cultuurhuis. Daar werd dan gezongen door de muziekgroep Jó Hír en de kinderen en door de dominee een korte meditatie uitgesproken, maar door covid-19 kon dit vorig en dit jaar niet doorgaan. Een kerkdienst mag wel en daar zaten we dan ook met een grote groep mensen (ongeveer 20) in een klein gebouwtje. Wij waren er ook met de kinderen. Van de preek begrepen we niet veel, want de vrouw van de dominee was er niet, dus geen vertaling. Die middag brachten we verder rustig door in ons huisje. Tegen de avond werd er op de deur geklopt en stond de dominee er met een brief voor ons. Zijn vrouw had achter de verbindingsdeur tussen de pastorie en het gebouwtje naar de preek geluisterd. Hun huis zit namelijk vast aan het (winterkerk)gebouwtje. Ze had de hele dienst gevolgd en de preek voor ons in het Nederlands uitgeschreven. Wat een extra cadeau voor ons. Wat een zegeningen mogen we hier toch steeds meer en meer ontdekken.

Ook werd de rest van de week heel veel snoep en cadeaus gebracht voor de kinderen. Veel verenigingen en scholen in de buurt hebben aan de kinderen gedacht. Wat een overvloed voor hen. Maar bij ieder pakketje waren ze even enthousiast. Het kon niet op.

Met de kinderen en het personeel hebben we ook een heerlijke kerstavond mogen hebben. Voor de kinderen allemaal een leuk cadeau onder de kerstboom en ook een heerlijke overvloedige maaltijd. Deze konden ze door sponsoring bestellen en zo hoefde ze niet zelf te koken en alles voor te bereiden. Heerlijk om zo de kinderen te zien genieten. Sommige waren zo trots op hun mes dat ze niet anders wilde dan alles in stukjes te snijden en ze vergaten erbij te eten. Het voorgerecht was een schaal met allemaal heerlijke koude stukjes vlees waar nog heel veel van overbleef. Het tweede gerecht waren koolrolletjes (een Hongaarse traditioneel gerecht) en daarna nog heerlijke koekjes en cakejes op een grote schaal. Al met al er was genoeg over om er nog een maaltijd van te eten. Het vlees en de overige koolrolletjes is in de diepvries gegaan en de cakejes verdeeld om mee naar huis te nemen. De kinderen gingen die avond na van alles wat ze gegeten en gekregen hadden, voldaan naar bed. Voor de volwassenen lag het wat moeilijker. Om te weten dat ze de volgende dag naar huis gingen waar alles er heel anders uit zou zien. Ze mochten wel het een en ander mee naar huis nemen. Maar niet teveel want dat kon wel eens niet lang in hun bezit zijn als ze thuis kwamen.

De andere morgen is Sandra met de bus vol kinderen op pad gegaan en ze ’thuis’ afleveren. Noémi had het er erg moeilijk mee en bleef het liefst dicht in de buurt van Sandra. Er is wel iemand in de buurt die een oogje in het zeil houdt maar makkelijk zal het voor Noemi niet worden. Haar moeder verwacht intussen weer een baby. De vijf van één gezin waren de volgende en daar was het weer anders. Een hele invasie die allemaal hun moeder wilden opeisen maar de moeder wilde het liefst even met Sandra spreken. Hoe moeilijk alles niet was. En de laatste waren de drie kinderen uit één gezin. Die moesten in het volgende dorp worden afgeleverd. Ze zouden daar opgehaald worden, maar Sandra heeft langer dan een half uur moeten wachten. Ze konden geen vervoer krijgen om de kinderen op te halen was het argument. Daarna kon Sandra naar huis om 12 dagen alleen voor haar eigen gezin te zorgen.

Maar ook daar zal ze niet veel rust krijgen met al die dagen in het vooruitzicht en de maaltijden die daar weer klaargemaakt moeten worden. De dag voor kerst zouden we om 14.00 uur bij de ouders van Attila cadeaus, die daar onder de kerstboom lagen, op te halen en daarna om 16.00 uur naar de kerk te gaan. Na de dienst gingen we met de ouders van Attila terug naar Koronka en daar lagen ook cadeautjes onder de kerstboom. Nadat alle cadeautjes uitgepakt waren, begonnen we aan de maaltijd. De eerste kerstdag zijn Sandra en Attila samen naar de kerk gegaan. Dit omdat het daarna avondmaal zou zijn en dat is het altijd erg druk. Wij zijn met de kinderen thuis gebleven en hebben via de livestream thuis de dienst gevolgd. Na de kerkdienst, die niet zo lang was, omdat het avondmaal na de dienst wordt gevierd, hebben we naar de dienst van 24 december in Nederland geluisterd omdat we wisten dat Gerwin daar in een muziekgroepje zou optreden.

Nu zijn we met de voorbereidingen bezig voor oudjaarsavond. De kinderen van Attila en Sandra spreken redelijk goed Nederlands, maar soms verstaan ze dingen verkeerd en snappen ze er niets van. Zoals bijvoorbeeld ‘oudjaarsavond’. Robert verstond ‘Auto nieuw’. ‘Wat bedoelen jullie daar dan mee’ was zijn vraag een auto nieuw? We gaan ook op 31 december gewoon oliebollen, appel-, ananas- en bananenflappen bakken. Attila is daar een aantal jaren geleden mee begonnen als verrassing voor Sandra en het is hier nu een traditie geworden. Zelf eten ze hier lekkere dingen, maar de traditie is dat ze worstje met mosterd eten.

Vanuit hier willen we jullie allemaal een goede jaarwisseling en een gezegend 2022 toewensen. Wij hebben geen bijzondere voornemens, wij gaan gewoon door met ons geloof te uiten door onze daden, bij gebrek aan de juiste woorden. Doen jullie mee? God groot maken en praktiserend Christen in woord en daad zijn? Zegen daarover.

Met hartelijke groet,

Aart en Ria