Lieve mensen,
Brrr. Het is en wordt steeds kouder. Nu is de temperatuur elke dag rond nul en het is vochtig. In Nederland zeggen we dan dat het zuur koud is. Alleen is hier bijna geen wind en dat is best wel prettig. Als je de voorspellingen mag geloven, en dat doen we, dan wordt het vanaf zondag overdag min 4 of 5 en ’s nachts min 10 tot 18 graden. Echt koud dus, maar wij zitten in ons huisje met een houtkachel en zolang je er hout in doet, blijft het warm. Hier denken ze niet gelijk aan de Elfstedentocht, want er zijn geen vaarten of sloten in de verre omgeving. Als er geschaatst wordt is dat op een kunstijsbaan in Tirgu Mures, dus zo’n 45 kilometer hier vandaan. Daar doen wij en de kinderen niet aan mee. Ze hebben trouwens geen schaatsen en om die aan te schaffen voor een uurtje schaatsen, terwijl ze het nooit hebben gedaan, is niet te doen. Het zou alleen maar een heel mooi filmpje van stuntelende kinderen opleveren.
Ria heeft in de lappenmand gezeten. Twee weken geleden was ze zaterdag en zondag ziek en werd steeds kortademiger. Maandag een longarts bezocht (medische zorg is hier anders geregeld) , die onderzoek deed, röntgenfoto’s liet maken en bloed prikte. Inderdaad een pittige longontsteking met waarschijnlijk een voorhoofdholte ontsteking. Tevens constateerde zij vermoedelijke problemen met de lever en gal. Daarvoor verwees ze haar naar een internist. Met een tas vol medicijnen waaronder een antibiotica ging we weer naar huis. Ook voor haar lever kreeg ze een pepmiddel. Ze knapte gelukkig redelijk snel op. Afgelopen maandag waren we daar weer. De longontsteking was nog niet helemaal over en de voorhoofdholte ontsteking moest nog een extra antibiotica en een neusspray. Het gaat nu gelukkig een stuk beter met haar. Voor de lever en gal gaan we naar onze huisarts in Nederland. Hopelijk kan hij de in het Roemeens geschreven diagnose lezen of vertalen. Medische termen schijnen internationaal te zijn.
We gaan naar de Kerstdagen. In Nederland gericht op de komst van de zoon van God, Jezus. Hier ook, maar daar komen nog een aantal dingen bij, bijvoorbeeld cadeautjes onder de kerstboom, lekker en veel eten, familie bezoeken en dergelijken. Wij hopen dit allemaal mee te gaan maken en zijn erg benieuwd hoe we dat gaan ervaren. Gaan we onze familie, vrienden en andere contacten in Nederland echt missen of wordt dit gecompenseerd door onze schoonzoon, dochter, kinderen, vrienden en kennissen hier? Geen idee, maar dat gaan we jullie berichten.
We hebben nieuwe overburen, de nieuwe dominee. Een jong gezin met drie kinderen, waarvan de jongste een pas geboren baby is. Aart was aan het werk in de pince (kelder) toen hij ineens hoorde: goede avond ik kom kennis maken als nieuwe buren. Eerst dacht hij aan hallucinatie, want waar hoor je hier nu rechtstreeks Nederlands praten. Hè, waar komt het vandaan dat ik in eens Nederlands hoor. De werkzaamheden werden gestopt en het gesprek aangeknoopt met een totaal onbekende vrouw. Bleek de vrouw van de dominee te zijn, die een jaar in Nederland als aupair had gewerkt en daarom nog graag Nederlands spreekt. Zo zie je maar weer dat de wegen van onze God niet te voorspellen zijn, maar wel altijd goed. Ook handig voor de nieuwe vrijwilliger.
Dat hadden we nog beloofd. Er zijn nu hier 10 kinderen, waarvan 4 kleinere, dus onder de 6 jaar. Voor die 10 kinderen zoeken ze iemand die de werkster ondersteunt. Wat vragen ze? Geslacht niet belangrijk, vrouwelijk is een beetje fijner, omdat je met kinderen werkt en dat schijnt beter te zijn. Maar een echtpaar is ook van harte welkom. Het is een christelijk tehuis, dus christen zijn en uitdragen is erg belangrijk. Als je wilt en kunt kom dan voor een langere periode. Dat is beter voor de kinderen en voor je taalontwikkeling. Het leren van de Hongaarse taal duurt een eeuwigheid zeggen ze hier als grapje. Je hebt een thuisfront die belangrijke zaken voor je regelt. Je zult je eigen fondsen moeten werven, want er staat geen financiële vergoeding tegenover je inzet. Wat bieden ze? Dat regel je zelf. Wij ontbijten en doen het avondeten in het huisje. De middagmaaltijd doen we gezellig met de kinderen, pedagogisch mee-eten dus. Een mooie woning met woonkamer (4.60 x 4,60) met keukenblokje, aparte slaapkamer (2.80 x 3.30) met douche en toilet (1.10 x 2.70). De voordeur is op het terrein van het kinderinternaat en achter het hek, dus veilig. Begint het te kriebelen? Wij kunnen ons niet voorstellen van niet, neem dan gerust vrijblijvend contact met Fekete Sandra (Nederlandse oorsprong) 00 40 7 42 199 171 of met ons. Wij zijn alleen per internet bereikbaar, dus mail ons, dan bellen we via internet terug. Gewoon doen. Het is pittig maar erg dankbaar werk.
Met de kinderen gaat het goed, weliswaar ieder op zijn eigen wijze. Tamas is een echte puber met een grote mond, maar een heel klein hartje. Gyuri is nog aan het zoeken naar zijn rol, nu zijn oudste broer David het huis heeft verlaten en onder is gebracht in een kindertehuis in Tirgu Mures. Barbi begint te puberen en heeft kennelijk in haar hoofd zitten dat stoer lopen en praten heel erg goed is. Tegelijkertijd komt ze nog graag een kroel halen en aandacht vragen. Noémi heeft zo haar beperkingen, maar kan heel erg zorgzaam en plichtsgetrouw zijn. Lori is een jongen die graag de aandacht heeft en als eerste alle nieuwe dingen wil uitproberen. Als dat niet gaat is hij hevig teleurgesteld. Kristina gedraagt zich als de prinses en kopieert het gedrag van haar ouders, helaas niet veel goeds. Katika is een stil meisje dat heel goed weet wat ze wil, ook als dat niet helemaal in het plan van de anderen past. Beate is vreselijk vrolijk en lekker druk. Luistert goed als het haar uitkomt. Ze heeft haar eigen willetje, dat ze goed uit tegen haar oudere broers en zussen. Tamika is een klein jongetje, die erg eigen gereid is maar goed gestuurd kan worden. Zsolti is een heerlijke vent, eet graag en lekker, speelt goed mee en heeft het prima naar zijn zin. Oh ja, elk kind heeft zijn eigen rugzakje, niet met geld zoals in Nederland, maar met zijn of haar achtergrond. Ze hebben één ding gemeen, ze willen aandacht, sturing en liefde. Het zijn net kinderen!!
Hebben jullie trouwens nog gedacht aan een financiële bijdrage voor de studiebegeleider? In het vorige bericht hebben we daar uitgebreid aandacht aan besteed. Zo ja, hartelijk dank daarvoor. Zo neen, lees dan ons vorige bericht nog eens door. Of kijk even op facebook van Stichting ROKI. Daar heeft Sandra een filmpje laten plaatsen waarin zij vraagt om een studie begeleider, maar wat ook een beeld geeft van de situatie. Nogmaals van harte aanbevolen.
Ons volgende bericht zal geschreven worden tussen Kerst en jaarwisseling. De kinderen zijn dan ruim een week bij hun eigen thuis, dus moeder of ouders. Met pijn in het hart laten we ze gaan, maar boven alles bidden we voor deze kinderen en hun thuissituatie. Doen jullie mee? Ook voor ons en de leiding?
We wensen jullie allemaal goede en gezegende kerstdagen. Niet het eten en drinken, maar het gedenken van de komst van de Zoon van God is dan belangrijk.
Met hartelijke groet,
Aart en Ria