Lieve mensen,
Hoera, vandaag viel de eerste sneeuw, nou ja, een beetje, zeg maar een klein laagje. Maar toch het heeft gesneeuwd en met dat kleine beetje hebben de kinderen een sneeuwpop gemaakt. Ria heeft een foto daarvan gemaakt en die gaat naar facebook van Stichting ROKI. Daar kijken jullie toch wel regelmatig naar? Dit ondersteunt onze berichten of andersom, onze berichten ondersteunen de foto’s op facebook.
De kinderen hebben een paar dagen vrij. Op 1 december heeft heel Roemenië vrij. Dan vieren ze dat in 1918 een deel van Hongarije als oorlogsbuit toegevoegd is aan Roemenië. Feest voor de Roemenen, maar een treurige gedenkdag voor de hier wonende Hongaren. Gisteren waren ze ook al vrij, want het was Sint Andrasdag. Ze kwamen erachter dat de mensen in Roemenië één dag per jaar minder vrij waren dan de andere Europeanen. Toen hebben ze een Heilige gekoppeld aan de dag voor 1 december. Dan heb je twee dagen achter elkaar. Vervolgens is besloten dat de maandag ook vrij genomen mocht worden, maar dan moet je die wel weer een keertje dit jaar inhalen. Sigaar uit eigen doos dus zouden wij zeggen.
Op die extra dag bleek dat Tamika sloom werd en niet in zijn eigen doen was. Dus op zoek naar medische hulp. Eerst gingen we, Aart als chauffeur en Irma als werkster, naar het streekziekenhuis in Erdöszentgyör, hier een 20 minuten rijden vandaan. Daar was de conclusie longontsteking en uitgedroogd. Door naar het ‘grote’ ziekenhuis in Tirgu Mures, nog eens 45 minuten rijden. En wij maar klagen in Nederland. Daar nam Sandra de taak over en konden wij weer terug naar Abod. De diagnose was een beginnende longontsteking en uitgedroogd. Hij is aan een infuus gelegd en na een slaapje aan het infuus kreeg hij weer praatjes en kon hij weer naar huis. Wij hem weer opgehaald en thuis gebracht. Een beetje jojo rijden, maar voor de kinderen heb je het over. Vandaag had hij nog meer praatjes en zijn glimlach weer terug. Soms kan een half liter vocht wonderen verrichten. En uiteraard een aantal dozen medicijnen voor de kwaal en de verschijnselen.
Deze week was dinsdag knutseldag. De kinderen mochten wat maken waarbij scharen intensief gebruikt moesten worden. Nu hadden ze er niet genoeg en wij hebben de onze scherpe scharen ingezet. Gelukkig voor Lori, een beetje onderzoekend en dromerig, had hij een kinderschaartje. Want ineens begon hij hard te huilen. Hij had in zijn vinger geknipt en niet zo’n klein beetje ook. Er moest een stevig verband om zodat het bloeden stopte. Met een schaar van ons was de schade veel meer geweest. Uiteraard was hij bijzonder trots op zijn witte vinger, maar na een uurtje wilde hij het verband toch weer kwijt. Maar helaas voor hem moest het tot de andere dag blijven zitten. Hij krijgt niet altijd zijn zin!!
Dit weekend was het in het westen Sinterklaas. Wij doen op afstand mee, want we krijgen allerlei aanbiedingen via internet aangeboden. Hier doen ze er officieel niet veel aan, meer een verbastering tussen Sinterklaas en een als kerstman verklede persoon. Maar zaterdag kwam een groep Christelijke ‘vrijgezellen’ hier klussen, lees houtzagen en kloven. Die gingen met de kinderen ook Mikulás vieren. Één van hen, Janos, verkleedde zich als ‘magere’ kerstman en toen was hij Mikulás. De kinderen kregen allemaal een zak met een voetbal en een tweede zak met potloden, chocolade, haarspulletjes, auto, banaan etc. Zondag was het de echte dag en dan moesten ze hun schoenen schoonmaken, poetsen en neerzetten. Daarna gingen ze eten in de keuken. Intussen werd in de schoenen een traktatiezak gelegd door ………….? Wij omschrijven het zo, want we weten uiteraard van niks en willen jullie geloof in Sinterklaas niet ondermijnen. Als de kinderen op school zijn krijgen ze daar nog een verrassing. En dan zeggen ze dat ze er niet zoveel aan doen??????
Even het klusteam. Wat een goede opzet. Gewoon één keer in de maand met een groep ergens een klus opknappen. In De Ronde Venen bestaat dit ook en daar mag Aart als we thuis zijn aan meewerken. Hier moest gekloofd hout dat buiten lag in het houthok gestapeld worden. Ook de blokken hout met knoesten moesten gekloofd worden en te drogen gelegd in het houthok. Om half elf begonnen we en om half zes waren we klaar. Het was inmiddels donker, maar wat waren we blij dat ze het hebben gedaan. Binnen hebben de vrouwelijke deelnemers met de kinderen koekjes gebakken en versierd. Allemaal voor de uit te delen kerstpakketten aan de bewoners van ons mooie dorp. Hulde voor deze groep. Oh ja, als er soms een stapel hout omvalt, kan je even bellen, dan komen we wel weer. Dus nog garantie ook.
Na schooltijd moeten de kinderen nog tenminste twee uur huiswerk maken. Dat wordt dan begeleidt door de werkster. Die kunnen er niets aan doen, maar die hebben daar geen opleiding voor, alleen levenservaring, dus dat is een moeilijke kwestie en dan elke dag een andere begeleidster. Daarom hebben we besloten dat in 2022 iemand gezocht moet worden die deze taak elke dag (behalve zaterdag en zondag) op zich neemt. Dat is een extra boven de begroting en wordt geschat op 3000 euro. Op zich niet veel voor wat de kinderen extra aangeboden krijgen, maar toch een heel bedrag. We weten niet wie van jullie ook berichten van Stichting ROKI krijgen, maar vanuit deze Stichting gaat daarvoor actie gevoerd worden. Als je geen bericht van ROKI krijgt, beschouw ons bericht dan als zodanig of meldt je snel aan bij info@roki.nl. Misschien mag je dan nog meedoen. Haha. Ons bericht gaat naar 160 adressen, dus per persoon 2 tientjes. Valt mee en deze gift is nog onder omstandigheden aftrekbaar van de belasting. Kan nog meer meevallen..
We zijn nog steeds op zoek naar een nieuwe vrijwilliger (m / v / echtpaar, maakt niet uit), christelijk geloof is een pré omdat dit een christelijk tehuis is. In ons volgende bericht komen we daar nog uitgebreid op terug. En dan ook nog hopen dat de kinderen geen gekke dingen doen. Wij laten ons verrassen, jullie ook?
Het lijkt allemaal normaal, maar dit leven is het niet. Wilt u voor ons (Attila, Sandra, Vera, Irma, Ibolya, Ria en Aart) blijven bidden? En voor de kinderen, Gyuri, Barbi, Noémi, Krisztina, Lori, Katika, Beate, Tamika en Zsoltika. Best wel moeilijke namen, maar God begrijpt heel goed wat jullie bedoelt.
Met hartelijke groet,
Aart en Ria