
Lieve allemaal,
Het gaat stormen. Nu klinkt dat in Nederland redelijk gewoon, maar hier is dat fenomeen nagenoeg niet in het weertype. We bedoelen uiteraard de kinderen. Die zijn het weekend thuis geweest en vanmorgen weer bij Kerub gearriveerd. Vanochtend zijn ze allemaal gedoucht en als ze niet aan de beurt waren keken ze naar een christelijke tekenfilm. Daarna waren ze buiten tot de maaltijd, ebéd heet dat hier. Tijdens de maaltijd zitten we aan twee tafels. Eén met de werkster, Tomika, Beate, Gyuri, Katika en Ria neni. De andere tafel wordt bezet door Barbi, Kristina, Lori, Noémi, Tamas en Aart bacsi. Van het begin tot het einde van de maaltijd praatten, schreeuwden en gilde ze door elkaar. Storm dus. Uitgelaten dat ze weer bij Kerub zijn. Ook heeft Aart ingevoerd dat als hun bord leeg is, ze een high five uitvoeren met hem en dat weer 5 keer, dus 5 keer een high five en tellend in het Hongaars. Ze eten daardoor wel door, maar het komt de rust aan tafel niet ten goede. Soms vindt de werkster het een beetje te ver gaan, maar zeggen er niets van. Wij denken dat dit is omdat hier de man nog steeds het meeste en beste eten krijgt en bijna onaantastbaar is voor alles wat hij doet. Op zich niets verkeerd mee, want onze opa en oma leefden ook zo. Of is dat al weer een tijdje geleden?
Nu ze schoon gewassen zijn, volgt een inspectie van de haren of beter gezegd van de hoofdhuid. Helaas komen hoofdluizen hier veel voor bij de gezinnen en als de kinderen bij Kerub aankomen, blijven die niet thuis. Er zijn veel smeerseltjes voor die elke keer worden gebruikt. De indruk ontstaat langzamerhand dat de luizen hiervoor immuun voor zijn geworden. Even hielpen de middeltjes uit Nederland, maar die zijn intussen op.
Even zomaar een citaat die we als bericht van Sandra kregen. Wie het heeft gezegd is niet belangrijk, de inhoud en strekking wel. Ook leerzaam voor ons allen: “Tante Sandra, jij bent Hongaars, maar ik ben zigeuner. Daarom vinden ze mij stom en dom. Jou vinden ze knap en mooi, maar dat geeft niet hoor, want de Here God houdt van mij, ook al ben is stom en dom!!” Eigenlijk zijn we dan met stomheid geslagen en hebben tranen in de ogen. Een kind die dit zo verwoord. Hoe kijken wij naar andere mensen? En als we dat nu eens proberen door de ogen van God?
We lezen dat de herfst in Nederland nog niet op gang is en dat de meeste bomen nog gewoon groen zijn. Nou dat is hier wel heel anders. Alle hellingen die rond om ons zijn bebost en die kleuren nu allemaal. Onbeschrijfelijk welke kleuren er allemaal zijn, niet vast te leggen, adembenemend. Eigenlijk niet met woorden te beschrijven. Je hoort weleens van Gods palet, nu dat zien we hier elke dag uit ons raam en als we met de auto weggaan kan je bijna niet stoppen met foto’s maken. We zijn heel benieuwd hoe het zal zijn als we terug komen over twee weken. Zullen de kleuren dan zijn verdwenen en overgenomen door de kale boomtakken?
Met regelmaat knutselt Ria met de kinderen 1 op 1 is dan het gemakkelijkst. Maar de dag voordat we naar huis gingen hadden ze een pan vol met kastanjes geraapt en daar kan je natuurlijk heel veel leuke dingen van maken. Een nadeel was dat ze allemaal wilden maken wat ze als voorbeeld had gemaakt en dat bleek voor deze kinderen wat te hoog gegrepen. Maar met de hulp werkster en Aart hebben ze toch een redelijk resultaat gemaakt en waren ze niet te stoppen. De 2 grotere jongens hadden er geen zin in die gingen hun eigen gang. Gyuri kwam het toch even tussendoor proberen want hij zag toch wel leuke resultaten.
De afvoer van de keuken van ons huisje was verstopt. Echt een waardeloze klus. Op je knieën zitten bij een in de vloer gaande pvc buis. Doorsteek materiaal? Alles wat maar een beetje flexibel is. Geen enkel resultaat. Vervolgens een ontstoppingsveer georganiseerd. Zo’n slap ding van 4,5 meter met aan het ene einde een draai mechanisme en aan de andere kant een slap veertje. Na drie middagen proberen, nog steeds geen resultaat. Vervolgens een elektriciteitssnoer met 5 aders genomen en die erin bewogen. Bleek dat er een hapering was op ongeveer 4 meter. Na ruim een uur poeren, is trouwens heel saai werk, alleen zo’n kabel heen en weer blijven bewegen, de moed opgegeven en alles weer aangesloten. Wasbak vol laten lopen en ineens, kloek, kloek ……….. het water schoot door. Wat een opluchting. Alles loopt weer. Maar aan alle goeds zit ook een nadeel. Kennelijk is een waterslot ergens niet meer goed, want we hebben constant rioollucht in huis. We houden dus voorlopig werk, maar eerst twee weken vakantie in Nederland.
Dit bericht hebben we in Abod gemaakt en vandaag versturen we deze vanuit onze huiskamer in Wilnis.
Met hartelijke groet,
Aart en Ria